De kracht van Als…dan

Deze serie ‘ Ik geloof mijn eigen onderhandelingen niet’ is geboren uit een diep geworteld besef dat ik als vrouw geluk heb gehad in deze tijd te zijn geboren. Maar het ging niet vanzelf en zeker niet zonder mijn onderhandelingsvaardigheden. Bij elk blog geef ik je onconventionele tips uit mijn praktijk. Geen theoretische kennis die je weer aan de kant legt, maar meteen toe te passen voorbeelden voor je ondernemende leven als vakspecialist. Doe er je voordeel mee!

Hoe krijg ik m’n zin?

Al vroeg leerde ik – met twee broers – voor mezelf opkomen. Onze twisten waren nogal fysiek en omdat ze beiden sterker waren dan ik, ontwikkelde ik verrassend snel mijn verbale vaardigheden om mijn zin te krijgen. Want dochters doen meer huishoudelijke klussen dan zoons…althans…dat was toen de gedachte. In de praktijk zette ik daar mijn onderhandelings-vraagtekens bij. Mijn beloning was groot.

Het mantra wat mijn moeder me meegaf: ‘Zorg dat je altijd financieel onafhankelijk bent.’ Ze is een sterke vrouw met een sterke wil en al heel vroeg maakte ik kennis met haar ‘voor wat hoort wat.’ Als ik iets van haar gedaan wilde krijgen, was de beste aanvliegroute om haar te vragen wat ik er voor moest doen.

‘Mam, als ik de hond uitlaat, mag ik dan…?’ Vaak was het dan best een lijstje met karweitjes waarover we onderhandelden: ‘als je dan de hond uitlaat, neem dan ‘even’ een boodschappentas mee, dan kun je van de Spar een paar boodschappen meebrengen.’ Meestal was dat dan zo’n grote lijst, dat ik zuchtte: ‘Als het zóveel boodschappen zijn, ga ik met de fiets en moet iemand anders de hond uitlaten. Of iemand anders moet de boodschappen doen, kan ook.’Peinzend keek ze me dan aan, want dan moest ze haar zoons vragen dit te doen en die waren veel minder toegeeflijk…’Ok, ga dan maar wandelen met de hond, maar wel een groot rondje’. Blij huppelden we weg, onze hond en ik. En als ik dan terugkwam was de discussie met mijn broer vaak nog gaande: ‘Ik ga het niet doen! Waarom mag zij altijd de leuke dingen doen en ik de stomme dingen!’ Uhhh…omdat ik kan onderhandelen?

Mijn beste onderhandelingszin: de kracht van ‘ als…dan’

Terugkijkend herken ik de onderhandeling. Op het moment zelf was ik gewoon een kind dat haar zin wilde hebben. De beste onderhandelingszin om je zin te krijgen is: ‘als…dan.’ Je gebruikt ‘m als je concessies vraagt, je gebruikt ‘m als je concessies geeft. En als je ‘m niet gebruikt? Dan is het een stuk lastiger om als ouder van je (puber)kinderen iets gedaan te krijgen of als kind iets van je ouders gedaan te krijgen. Vaak verzandt het dan in vervelend gekibbel en kom je er samen niet uit.

Is het bovenstaande herkenbaar voor je? Deel hieronder jouw ongelooflijke onderhandelingservaringen als kind ter inspiratie!